Muzyczne podsumowanie roku
Przez cały rok uzbierało mi się trochę notek o płytach, których słuchałem. Notek, które nie doczekały się napisania z różnych powodów: braku czasu, braku weny, braku chęci… Pomyślałem sobie, że szkoda byłoby odpuścić to całkowicie, bo kilka płyt na pewno warto polecić moim Czytelnikom. I tak z garści minirecenzji powstała muzyczna toplista 2005.
Żeby nie zanudzać was rozpisywaniem się o stosie albumów ograniczyłem się do najistotniejszych dla mnie w mijającym roku. Podzieliłem je na kategorie, dość swobodne zresztą i w każdej wyłoniłem zwycięzcę. W ten sposób odsiałem sporą część płyt. Jednak gdy przejrzałem odrzucone, żal mi się niektórych zrobiło i dołożyłem wyróżnienia.
Oto da.killowe płytowe przeboje 2005. Kolejność kategorii przypadkowa.
Muzyka czarna:
Zwycięzca: Missy Elliott – „The Cookbook”.
Kolejny album, którym Missy potwierdza klasę. Czy to mocniejsze „On & On” (brawa dla Neptunes za produkcję) i Lose Control” czy delikatne „Meltdown” i „Remember When” – cały czas płyty słucha się z przyjemnością. Jakiś czas temu bałem się czy Missy nie zabraknie siły i pomysłów na kolejne albumy, ale „Książka kucharska” upewnia mnie, że na razie się na to nie zapowiada.
Wyróżnienie: Ms Dynamite – „The Judgement Days”
Do poprzedniej płyty Miss Dynamite , „A Little Deeper” przyciągnął mnie przebojowy kawałek „Dy-Na-Mi-Tee”. Reszta płyty, choć przyzwoita, nie powalała. Tym przyjemniej słuchało się „Judgement Days”. Dobrze zaaranżowane piosenki z zaangażowanymi tekstami i niespodzianka w postaci marleyowego „Redemption Song” na zakończenie. Bardzo przyjemna płyta.
Muzyka polska:
Zwycięzca: Świetliki i Linda – „Las putas melancholicas y exclusivas”
Jeden z moich ostatnich nabytków. Ciesze, że tak późno kupiłem „Las putas…”, bo załapałem się na wersję rozszerzoną o dodatkowy krążek z niepublikowanymi wcześniej wersjami starszych utworów „Świetlików”. Kolejna płyta, która mnie pozytywnie zaskoczyła – Linda całkowicie zrehabilitował się po próbie zostania polskim Cohenem. Idealnie pasuje do dołujących tekstów Świetlickiego.
Pierwsze wyróżnienie: Lech Janerka – „Plagiaty”
Zestaw bardzo przyjemnych kawałków, znakomicie nadających się na poprawę humoru. Jedna z najbardziej pozytywnie nastrajających płyt w mojej kolekcji.
Drugie wyróżnienie: Kwartet Śląski – „Republique”
Niebanalna próba zmierzenia się z utworami Republiki i Grzegorza Ciechowskiego. Niebanalna i udana. Warto.
Muzyka okołojazzowa:
Zwycięzca: Herbie Hancock – „Possibillities”
Zwabiony przez kapitalną wersję „Sister Moon” w wykonaniu połączonych sił Stinga i Herbiego Hancocka rzuciłem się na tę płytę łapczywie jak moja Kota na KiteKat. Warto było. Poza irytującym „Safiatou” (od czasu santanowych popmasówek nie trawię Carlosa) płyty słucha się znakomicie, a momentami jeszcze lepiej. Połączenie popu, r’n’, rocka z jazzowym duchem jaki nadaje każdemu z utworów Hancock jest zniewalające. Moi ulubieńcy to, poza „Sister Moon” właśnie, „When Love Comes To Town” zaśpiewane przez Joss Stone i Jonny’ego Langa oraz „A Song For You”, w którym Christina Aguilera pokazuje, że oprócz dziwkarskiego image’u, jaki zazwyczaj prezentuje, potrafi też śpiewać. I to jak!
Muzyka do windy:
Katie Melua – „Piece by Piece”
Konkurentka Norah Jones, trafiła do mnie dzięki granemu wszędzie „Nine Milion Bicycles”. Przyjemna, lekka i niezobowiązująca muzyka. Ot, taka właśnie „elevator music”. Połączenie bluesa, smooth jazzu i folku. Co prawda Katie, jako młoda i ładna dziewczyna, w bluesowych kawałkach jest niewiarygodna (bo jak wszyscy wiedzą prawdziwego bluesa mogą śpiewać tylko starzy, zapijaczeni faceci z przynajmniej jednym ciężkim wyrokiem na koncie), ale niezmiennie przyjemna. A „On the Road Again” zaskoczyło mnie tak przyjemnie jak swego czasu znakomicie countrowe „Creepin’ in” na płycie „Feels Like Home” Norah Jones.
Muzyka filmowa:
Zwycięzca: „Sin City OST”
Znakomita muzyka do znakomitego filmu. Tak samo mroczna jak obraz i tak samo wciągająca. Niesamowicie klimatyczna – każdy utwór to kolejna wędrówka ulicami Miasta Grzechu. Mówiłem już, że jest mroczna?
Muzyka elektrodziwna:
Zwycięzca: Roisin Murphy – „Ruby Blue”
O tym cudownym klejnocie już pisałem, więc pozwolę sobie tylko powtórzyć – „płyta roku!”
Pierwsze wyróżnienie: Gorillaz – „Daemon Days”
Płyta zaskakująca. Bardziej faktem, że jest (bo miało nie być), niż tym że jest świetna, bo czego innego można by się spodziewać po Gorillaz?
Drugie wyróżnienie: Goldfrapp – „Supernature”
Długo się nie mogliśmy z Goldfrapp dogadać, najprawdopodobniej po prostu słyszałem za mało i za krótko. Grany często w „Trójce” kawałek „Ooh La La” spowodował bliższy kontakt z albumem „Supernature”. Muszę przyznać, że po tym jak okazało się, że pani Alison z kolega lądują całkiem blisko ogródka Moloko, nabrałem ochoty na zawarcie znajomości z poprzednimi ich płytami i przy najbliższej okazji się o to postaram.
Jak widać rok 2005 muzycznie upłynał mi dość rozmaicie :)
Jak dla mnie to była raczej posucha muzyczna. Jedyny który mnie nie zawiódł to Harry Gregson-Williams ze ścieżkami do Metal Gear Solid 3 i Kingdom of Heaven.
Aktualnie trochę odkopuje ścieżki Thomasa Newmana, a przede wszystkim męczę American Beauty i Erin Brockovich.
A moja lista jest trochę prostsza :]
1. wszystkie płyty Rolling Stones’ów
2. wszystkie płyty Queen’u
3. Pink Floyd, The Wall / Pink Floyd, Dark Side of the Moon
4. The Beatles, Yellow Submarine
5. The Best of ABBA / Elton John, Song from the West Coast
6. Yanni, Live at Acropolis
7. wszystkie płyty Vangelisa / wszystkie płyty Jarre’a
Niezupełnie toplista 2005, bo w sumie to te zespoły/ci wykonawcy w większości nie grają już od kilkunastu lat… ale w sumie ładna muzuka, no nie?
PS. Wszystkiego najlepszego!
Fipaj: ładna, ale ja nie robiłem kategorii „muzyka dawna” :D
A moje odkrycie muzyczne roku to magnatune.com. Świetne, zwłaszcza do pracy wymagającej koncentracji, radio new age i mnóstwo dobrej muzyki do posłuchania i/lub kupienia i wypalenia na płytach (także z innych gatunków — http://magnatune.com/genres/). Superpopularnych nazwisk tam nie ma, ale od tego jest ITMS.
Szczególnie warci przesłuchania są Jami Sieber (zwłaszcza Tree of Love na http://magnatune.com/artists/albums/sieber-second/) i Jeff Wahl (http://magnatune.com/artists/albums/wahl-guitarscapes/). Resztę też warto przesłuchać :)
Z tego wszystkiego słuchałem tylko 'Las putas melancôlicas y exclusivas’. Potwierdzam – bardzo fajne. :)
U mnie:
Lao Che – Powstanie Warszawskie
Kanał Audytywny – Neurofotorecepteroplotyka jako magia bytu
Zdziwiłbym się gdyby Kwartet Śląski miał na swoim koncie jakąś nieudaną próbę.
Mnie mało rzeczy porwało w 2005 jeśli chodzi o muzykę, polecam Fantomasa i wspomniane przez nbw Lao Che. Bardzo pozytywnie zaskoczył mnie Robbie Williams :D Najbardziej zaskoczyłem ja sam siebie gdy stwierdziłem, że już definitywnie jestem muzycznym ramolem – słucham takich rzeczy, których kiedyś bym patykiem w muzycznym nie dotknął…
ну пидарюга толстая, жжошь
Lista moich najlepszych krążków 2005 roku:
1. Bończyk & Krzywański – Depresjoniści
2. Kwartet Śląski – „Republique”
3. The White Stripes – „Get Behind Me Satan”
4. Lech Janerka – „Plagiaty”
5. Porcupine Tree – „Deadwing”
6. Gorillaz – „Demon Days”
Ten rok jak widać również przyniesie ze sobą wiele wartych uwagi płyt. :-))))
moja lista jest prosta.KWARTET ŚLĄSKI,,REPUBLIQUE”,najbardziej wartościowa z wszystkich plyt .